به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر سید مهدی الوانی، پدر علم مدیریت دولتی ایران، روز دوشنبه ۲۱ خرداد ماه در دومین کنفرانس ملی حکمرانی دانش مبنا که در تالار شهید سلیمانی دانشگاه تهران برگزار شد، در سخنانی ارزیابی حکمرانی و حکمرانی‌سنجی، گفت: حکمرانی صرفا یک تدبیر ساختاری نیست و اگر نگرش‌های ما تغییر نکند، موضوع ابتر می‌ماند‌.

 

وی با بیان اینکه حکمرانی نیازمند تغییر نگرش از نگرش‌های سلسله‌مراتبی به نگرش‌های شبکه‌ای و شورایی است، به بخش عمومی و دولتی و خصوصی و مردم‌نهاد به عنوان ارکان حکمرانی اشاره کرد و بیان داشت: تمام ارزش بخش اول و دوم منوط به بخش سوم است؛ به گونه‌ای که اگر بخش مردم‌نهاد غایب شود، حکمرانی غایب می‌شود. آنچه حکمرانی را ممیز و ممتاز می‌کند، ورود بخش مردمی و مردم‌نهاد است.

 

استاد مدیریت دانشگاه علامه طباطبائی با تاکید بر اینکه شایسته است یک بنیاد غیردولتی مردمی متولی سنجش اثربخشی حکمرانی و فعال‌سازی آزمایشگاه حکمرانی‌سنجی باشد، خاطرنشان کرد: در حکمرانی باید شاهد متواضع شدن دولت در برابر دو رکن دیگر و بیشتر در برابر رکن سوم باشیم. حکمرانی در شرایطی محقق می‌شود که دولت با فروتنی می‌گوید به دنبال سازگاری بین بخش‌ها است و نمی‌خواهد بخش‌ها در هم ادغام شوند بلکه با هدف بقا در یک همگرایی قرار می‌گیرند و در یک سیر تکاملی، این سه رکن تبدیل به شریک می‌شوند و مفهوم مشارکت به صورت تمام عیار محقق می‌شود. 

 

دکتر الوانی با برشمردن سطوح مشارکت، بیان داشت: یک زمان، مشارکت به معنای مشورت است؛ در صورتی که مشارکت واقعی با تفویض اختیار و نظارت همگانی رخ می‌دهد یعنی به جای مشورت می‌رسیم به شراکت و شرکا حقوق مساوی دارند. اوج نردبان مشارکت به نظارت همگانی می‌رسد و راه حل بوروکراسی و نظام اداری ما ارج دادن به نظارت همگانی است.

 

پدر علم مدیریت دولتی ایران معتقد است: حکمرانی یک نوع تغییر نگرش است و نگاه ما از نگاه شور و مشورت، به نگاه شریک بودن و اعمال نظارت از سوی مردم تغییر پیدا می‌کند. ما در حکمرانی نیاز به تغییر نگرش قبل از هر نوع تغییر ساختاری داریم و سلسله مراتب منقرض می‌شود. سلسله مراتب قانونی وبر دیگر منقضی شده است چراکه زمانی موفق هستیم که دور هم بنشینیم و کار را پیش ببریم. بنابراین نگاه از بالا به پایین، حکمرانی نیست. 

 

وی توضیح داد: دولت بدون مردم و بخش خصوصی بدون مشتری اصلا قابل تصور نیست. این سه ارزش‌هایشان یکسان نیست و رگ حیات‌شان، رکن سوم یعنی مردم است.